استاندارد مبلمان و نشیمنگاه های خانگی
آزمون مبلمان و نشیمنگاه ها خانگی
آزمون مبلمان و نشیمنگاه های خانگی براساس استاندارد 11527 « مبلمان – نشیمنگاه – روش های آزمون برای تعیین استحکام و دوام» ، استاندارد 18686 « مبلمان – استحکام، دوام و ایمنی – الزامات برای نشیمنگاه خانگی » و استاندارد 18686 « مبلمان – استحکام، دوام و ایمنی – الزامات برای نشمنگاه خانگی »انجام می گیرد.
استاندارد 11527 « مبلمان – نشیمنگاه – روش های آزمون برای تعیین استحکام و دوام»
این استاندارد نخستین بار در سال 1387 منتشر شد. هدف از تدوین این استاندارد، تعیین روش های آزمون برای تعین استحکام و دوام ساختاری انواع مختلف نشیمنگاه که برای بزرگسالان طراحی شده است، می باشد. در این استاندارد روش های آزمون بدون در نظر گرفتن مواد، طراحی و ساختار یا فرآیند تولید تعیین شده است. این استاندارد برای صندلی بلند کودکان، میز نصب شده به صندلی و صندلی های حمام که تحت پوشش سایر استانداردهای ملی است، به کار نمی رود. این استاندارد شامل روش های آزمون برای تعیین ارزیابی کهنگی، کاهش در کیفیت و عملکرد الکتریکی نمی باشد. این استاندارد آزمون های ارزیابی نواد تشک نشیمنگاه، از جمله مواد پر کننده تشک و روکش تشک آن را در بر نمی گیرد. این استاندارد شامل همه الزامات نیست و می توان برای الزامات دیگر مربوط به استفاده های مختلف، به سایر استانداردهای ملی مراجعه نمود.
الزامات پایداری و روش های آزمون نشیمنگاه های خانگی در استاندارد ملی ایران شماره 9184 و الزامات ایمنی، دوام و استحکام نشیمنگاه های خانگی در استاندارد ملی ایران شماره 18688 تعیین شده است.
این استاندارد ترجمه تغییر یافته استاندارد ذیل همراه با اعمال تغییرات با توجه به مقتضیات کشور است
BS EN 1728:2012, Furniture – Seating – Test methods for the determination of strength and durability
استاندارد 9184 « مبلمان – نشیمنگاه ها – تعیین پایداری »
این استاندارد نخستین بار در سال 1386 تدوین و منتشر شد و در تاریخ 1398/11/07 برای اولین بار مورد تجدید نظر قرار گرفت. هدف از تدوین این استاندارد، تعیین الزامات و روش های آزمون پایداری همه انواع نشیمنگاه ها برای بزرگسالان تا وزن 110 کیلوگرم ، بدون در نظر گرفتن نوع استفاده، مواد ، طراحی و ساخت یا رویه تولید است. روش های آزمون می تواند برای کودکان و افراد سنگین وزن تر با تغییر بارهای آزمون و نقاط بارگذاری استفاده شود. این استاندارد برای صندلی های بلند کودکان، میزهای متصل به صندلی و نشیمنگاه هایی که تحت پوشش سایر استانداردهای ملی هستند، کاربرد ندارد.
این استاندارد بر اساس استاندارد ذیل ترجمه شده و معادل می باشد.
BS EN 1022:2018, Furniture – Seating – Determination of stability
استاندارد 18686 « مبلمان – استحکام، دوام و ایمنی – الزامات برای نشیمنگاه خانگی »
این استاندارد در کمیسیون های مربوطه توسط پژوهشگاه استاندارد تدوین شده است و در تاریخ 1393/09/10 مورد تصویب قرار گرفت. هدف از تدوین این استاندارد، تعیین حداقل الزامات مورد نیاز برای ایمنی، استحکام و دوام انواع نشیمنگاه های خانگی مورد استفاده بزرگسالان می باشد. این استاندارد برای صندلی های ردیف شده، نشیمنگاه مورد استفاده غیر خانگی، صندلی های کار اداری، صندلی های انتظار اداری، نشیمنگاه های مورد استفاده در آموزشگاه ها، نشیمنگاه های مورد استفاده در نحیط خارج از منزل (فضای باز) و سایر استانداردهایی که برای آن استاندارد مستقل تعریف شده است، کاربرد ندارد. این استاندارد الزامات مربوط به دوام مواد پرکننده ها (فوم ها)، چرخ های گردان، مکانیزم های چرخیدن و
خم شدن، و همچنین مکانیزم های تنظیم ارتفاع نشیمنگاه را ارائه نمی کند. آزمون ها بر مبنای استفاده اشخاص با وزن تا 110 کیلوگرم تعیین شده است. این استاندارد الزامات ایمنی برقی را شامل نمی شود.
این استاندارد الزامات مقاومت در برابر کهنگی 3 ، فرسودگی 2 ، اشتعال پذیری و الزامات ارگونومی را شامل نمیشود.
این استاندارد بر اساس استاندارد ذیل ترجمه شده و معادل می باشد.
EN 12520:2010, Furniture- Strength, durability and safety- Requirements for domestic seating